به نام خدا
تو مراسم عزاداری سید الشهدا علیه السلام دو تا نکته هست که از بزرگترهامون یاد گرفتیم و من خیلی بهشون علاقه دارم
...
اول اینکه چون برای خدا و برای سیدالشهدا علیه السلام کار میکنی پس هر کاری که از دستت براومد و روی زمین مونده بود انجام میدی فرقی هم نمیکنه توی آشپزخونه باشه یا کفش داری یا حتی پشت دوربین ایستادن یا دم درهیئت کتاب و سی دی فروختن یا حلوا درست کردن یا آخر هیئت آب خنک چرخاندن مهم اینه که اگه کاری روی زمین مونده بود و تو توانایی انجام اون کار رو داشتی انجامش بدی
...
دوم یه قانونی هست اونم اینه که وقتی جلوی مجلس یا همون حلقه وسط قرار میگیری و عزاداری میکنی نباید بی حال و خسته باشی . فرقی هم نمیکنه دسته سینه زنی باشه یا زنجیر زنی یا حتی موقع روضه خواندن و سخنرانی چون خستگی و بی حالی روی آدم های اون وسط هم تاثیر میذاره ، به قول یکی از بچه ها گریه کن خوب مثل ذغال گداخته میمونه باعث میشه بقیه هم گر بگیرند . شاید به همین دلیل باشه که بعضی از مداح ها یا میوندارها موقع سینه زنی این تذکر رو میدن که هرکی خسته شده بره عقب حالا خوب یا بد قصه رو کار ندارم ولی حقیقت اینه که اگه خسته باشی نمیتونی تو حلقه شور قرار بگیری
....
من همیشه انقلاب اسلامی ایران رو مثل یک هیئت میدونستم برای همین هم مدل کار کردنم برای انقلاب مثل مدلیه که از بزرگترهامون برای کار تو هیئت یاد گرفتیم همون مدلی که میگه هرکاری روی زمین مونده بود و از دستت بر می اومد رو انجام بده . همچنین این قانون که میگه خسته ها بروند عقب رو هم تو مدل ادامه راه انقلاب اسلامی قبول دارم و الان در این شرایط مهم تاریخی که کشور در شرایط بدر و خیبر قرار دارد توصیه ام به رفقایی که خسته شدن اینه که هرکی خسته شده بره ته صف ما به فضل خدا تا آخر ایستاده ایم و مقاومت را رمز پیشرفت میدانیم
